Możemy przypuszczać, że rodzynki zostały „odkryte" przez ludzi w wyniku szczęśliwego zbiegu okoliczności, gdy owoce przypadkowo wyschły na winorośli. Minęło jednak wiele czasu, gdy ludzie zorientowali się, które odmiany winorośli (a jest ich ponad 8000) nadają się do wytwarzania słodkich suszonych owoców.
WięcejPierwsze ślady rodzynek znaleziono w Armenii i sięgają ponad 6000 lat p.n.e. Suszone winogrona znane były również w starożytnym Egipcie. Owoc ten używany był często w ceremoniach pogrzebowych faraonów, ponieważ winogrona były symbolem życia i odrodzenia.
Produkcja rodzynek ruszyła “pełną parą” wraz z rozwojem i udoskonaleniem upraw winorośli. Pierwszymi specjalistami w uprawach winorośli, selekcji owoców, produkcji rodzynek byli starożytni Fenicjanie i Ormianie. Fenicjanie między 120 a 900 p.n.e. zaczęli zakładać winnice w Hiszpanii i Grecji. W tym samym mniej więcej czasie na terenie dzisiejszej Turcji, Iranu i Iraku powstawały rozległe plantacje winorośli pielęgnowane przez Ormian. Były to tereny, które z wielu względów okazały się idealnym miejscem na produkcję rodzynek. Sprzyjał jej dogodny klimat, ale również położenie geograficzne. Plantacje znajdowały się blisko głównych rynków zbytu, jakimi była Grecja czy starożytny Rzym.
Rodzynki były cenionym towarem handlowym na Bliskim Wschodzie. Suszone owoce winorośli — jak podaje legenda — były jednym ze składników diety Hannibala i jego armii. To właśnie dzięki cennym wartościom odżywczym rodzynek dowódca wojsk antycznej Kartaginy przekroczył Alpy i pokonał Rzymian.
Do Europy rodzynki dotarły w końcowym okresie wypraw krzyżowych. Przywozili je rycerze powracający z Bliskiego Wschodu. Rodzynki znalazły się również na pokładzie statku Krzysztofa Kolumba. W XVII wieku za sprawą hiszpańskich misjonarzy pojawiły się w Meksyku i Kalifornii. W tym ostatnim regionie w dolinie San Joaquin w Kalifornii po dziś dzień znajdują się duże plantacje winorośli przeznaczonych pod produkcję rodzynek. Rodzynki kalifornijskie eksportowane są w dużych ilościach na cały świat, również do Polski.
W Polsce rodzynki, suszone winogrona były znane już w okresie średniowiecza. Świadczy o tym fakt, że samo słowo "rodzynka" w formie “rozenka” lub “rozynka” używane było w polszczyźnie już w XIV w. Wyraz rodzynek (rzadziej rodzynka) w języku polskim został zaczerpnięty z języka niemieckiego (niem. Rosine → rodzynek), a Niemcy zapożyczyli go od łacińskiego słowa łac. racemus → winogrono.
Obecnie na świecie produkowanych jest wiele odmian rodzynek. Do największych producentów tych bakalii należą Turcja, USA (Kalifornia), RPA i Australia (sułtanki, damascenki i sułtanki perskie). Grecja specjalizuje się w produkcji niewielkich i ciemnych koryntek.
Rodzynki powstają w stosunkowo prostym, ale czasochłonnym procesie. Po zerwaniu dojrzałe grona rozkładane są na słomianych matach i suszone na słońcu. W trakcie suszenia owoce są regularnie obracane, aby woda odparowywała z owoców równomiernie. Po około 3 tygodniach, gdy z gron odparuje większość wody, rozpoczyna się drugi etap produkcji, czyli dosuszanie. Podsuszone grona są rolowane w arkusze papieru i pozostawione w ciepłym miejscu na kilka dni. W efekcie tego procesu uzyskujemy słodkie rodzynki.
W zależności od odmiany rodzynki mają zazwyczaj brązową lub brunatną skórkę. Złoty odcień owoców (np. w odmianach golden amber) uzyskiwany jest w tzw. suszeniu mechanicznym. W tym przypadku owoce nie są suszone na słońcu, ale pod strumieniem gorącego powietrza przez dobę. W większości przypadków rodzynki w końcowym etapie produkcji poddane są tzw. siarkowaniu. Dodanie konserwantu w postaci dwutlenku siarki zabezpiecza rodzynki przed zepsuciem i pozwala na zachowanie złotego odcienia skórki.
Istnieje wiele typów rodzynek, które różnią się od siebie wielkością, smakiem i kolorem. Odmiany rodzynek zależą od rodzaju użytych winogron i są produkowane w różnych rozmiarach i kolorach. Do tych najpopularniejszych należą:
Ten rodzaj rodzynek uprawiany jest głównie na terenach Turcji, Kalifornii, RPA i Australii. Suszone owoce pochodzą z winorośli gatunku Vitis vinifera L.
Rodzynki tego typu mają średnie rozmiary, są bezpestkowe, słodkie, a ich skórka ma kolor złoty przechodzący w brązowy. Najczęściej występującą w trzech gatunkach: sułtanki, damascenki, sułtanki perskie.
Sułtanki (rodzynki sułtańskie) są bardzo popularne w Polsce. Powstają z beznasiennych winogron żółtych. Mają jasny lub ciemnobrązowy kolor. Rodzynki sułtańskie są bardzo słodkie i mają podobny smak do miodu. Najczęście spotykaną odmianą jest ciemnobrązowa rodzynka sułtańska, która nie zawiera siarki i jest szeroko stosowana w piekarniach, ciastkarniach, jak również w przemyśle mleczarskim. Występują również sułtanki w odmianie golden, o złotej skórce. Złoty kolor uzyskiwany jest w procesie produkcji poprzez konserwację owoców dwutlenkiem siarki.
Koryntki to niewielkie (średnica poniżej 1 cm), ciemne i beznasienne rodzynki, o charakterystycznym, ostrym, pełny smaku. Pochodzą ze starożytnej odmiany winorośli związanej z portem w Koryncie w Grecji, od której otrzymały swoją nazwę. Obecnie oprócz Grecji uprawiane są również w Kalifornii, RPA i Australii. Czasami mylnie nazywane są „czarnymi porzeczkami”, ale nie mają związku z czarnymi porzeczkami, czerwonymi porzeczkami lub białymi porzeczkami, które są gatunkami jagód i mają całkiem inne, znacznie bardziej cierpkie profile smakowe.
Rodzynki te pochodzą zazwyczaj z Chile i wyróżniają się dużymi rozmiarami — ich średnica przekracza 12 mm. Smak tych rodzynek znacznie odbiega od rodzynek tradycyjnych. Rodzynki jumbo są bardziej kwaskowate i przypominają bardziej suszoną wiśnię niż winogrono. Z tego powodu raczej nie stosuje się ich jako dodatku do potraw i deserów, ale je solo z opakowania.
Na rynku dostępne są również rodzynki włoskie, które uprawiane są w Kalabrii. Charakteryzują się zapachem muszkatołowym. Rodzynki te można jeść jak tradycyjne rodzynki, ale zazwyczaj używa się je do produkcji wina.
Rodzynki (bez względu na to, z jaką odmianą mamy do czynienia) są bogatym źródłem witamin (A, C, E i witamin z grupy B) i cennych składników odżywczych.
Rodzynki stanowią przede wszystkim bogaty zastrzyk energetyczny, dlatego często zalecane są w diecie sportowców, do jedzenia po treningu. Dodatkowo są wartościowym źródłem potasu magnezu i błonnika.
Rodzynki dodają energii, ponieważ zawierają dużo prostych, łatwo przyswajalnych cukrów, szczególnie fruktozy (70%) i dekstrozy. Mogą spożywać je dzieci, jak i sportowcy narażeni na duże utraty energii.
Nasza strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.